ေအာ္လူဘ၀

`လူ႔ဘဝ`

အခု…..

ငါေရာက္ေနတာဟာ

လူ႔ဘဝဆိုတာေရာ

ဟုတ္ရဲ႕လား ။

၂၄ နာရီမွာ

၂ ခါေလာက္ တက္တတ္တဲ့

ေလခ်ဥ္မွာေတာင္ပဲ

အက္စစ္န႔ံခ်ည္း

ပ်႕ံလြင့္ေနတယ္…

အဝီစိမွာကမွ

က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္

ေၾကကြဲခြင့္ရပါလိမ့္မယ္

ဒီေနရာမွာေတာ့

သူတိုိ႔ျမင္မွာစိုးလို႔

တုိးတတိတ္ေၾကကြဲရတာ…..

ငါ့ကို ထမင္းစားတတ္ေအာင္

သင္ေပးလိုက္တာ

ဘယ္သူပါလိမ့္

အေမလား? အေဖလား?

ကမ ၻာဦးအစက လူေတြလား

ငါထမင္းမစားဘဲ

ေနႏိုင္တတ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္….။

ႏို႔…..ေနပါဦး

အေဖက ဘယ္သူလဲ

အေမက ဘယ္သူလဲ

ရက္စြဲလြန္ အတၳဳပၸါတ္ေလး

ေရးမယ္လုပ္ေတာ့

ကံဆိုးလိုက္ပံုမ်ား

ငါ့နာမည္ ငါေတာင္

မမွတ္မိေတာ့ဘူး……

ေဟာ့….ေၾသာ္

ဒါ လူ႔ဘဝေပ့ါ

တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕က

တိမ္တိုက္ေတြကို စည္းခတ္ဖို႔

ႀကိဳးစားေနၾကတယ္

တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕က

အားေတြ မာန္ေတြထုတ္ၿပီး

ကိုယ့္ကုိယ္ကို ပူေဖာင္းလုပ္ဘို႔

ႀကိဳးစားေနၾကတယ္

ရယ္စရာေကာင္းေပမယ့္

ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးလို႔

ၿပံဳးရံုသာ ၿပံဳးလိုက္တယ္။

ဟင္း……

ဖြဲဖြဲေလးရြာတတ္ရံုနဲ႔မ်ား

သူ႔ကိုယ္သူ မိုးထင္ေနေသး

တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ ေျပာပါတယ္…..

ႀကီးပြားခ်င္ရင္

ေနရာတုိင္း ေနရာတိုင္းမွာ

ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေနတက္ရတယ္

အဆင္ေျပခ်င္ရင္

ေနရတုိင္း ေနရတုိင္းမွာ

အလိုက်သည္ ျဖစ္ေစ

အလိုမက်သည္ ျဖစ္ေစ

အလိုက္အထုိက္လုပ္တက္ရတယ္

မွားသည္ျဖစ္ေစ

မွန္သည္ျဖစ္ေစ

ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္ လုပ္တက္ရတယ္

ေနရာတကာ

အမွန္တရားဆုိတဲ့

ေပတံႀကီးနဲ႔

သြားသြားတုိင္းမိေနရင္

အက္စစ္ေလခ်ဥ္ေတာင္

ပုံမွန္တက္လာဖုိ႔

ခက္သြားမယ္။

ဒါေပါ့..ဒါေပါ့…

လူ႔ဘ၀ဆုိတာ…

ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ေတာ့

ရပုိင္ခြင့္ကလည္း

အေတာ္နည္းတာကလား

ဟစ္တလာ လူဆိုးလုပ္သြားတာလည္း

အျပစ္မဆုိသာပါဘူး..

ေသမထူး ေနမထူးပဲကုိး။

လြင္မ်ဳိးသစ္